Met een speciaal meetinstrument- de pocketsonde- kan zowel de tandarts als de mondhygienist de ontstoken tandvlees betrouwbaar opsporen.
Als een (kleine) bloeding optreedt nadat de pocketsonde in de pocket is geschroven is het tandvlees ontstoken. Door de pockets rondom alle tanden en kiezen te onderzoeken, kan nauwkeurig worden vastgesteld waar het tandvlees gezond en waar het ontstoken is. Naast de pocketdieptes kan ook worden vastgesteld of tanden en kiezen los staan door het botverlies, of het tandvlees is teruggetrokken en of er tandplak en tandsteen op de tanden en kiezen zit. Al deze gegevens worden genoteerd in een zogenaamde parodontiumstatus.

Alleen het meten van de pockets geeft vaak onvoldoende informatie. Om het kaakbot te kunnen beoordelen, zijn röntgenfoto’s noodzakelijk. Hiermee kan worden vastgesteld of, en zo ja, hoeveel kaakbot er verloren is gegaan door de ontsteking.

De ernst van parodontitis wordt niet alleen veroorzaakt door de hoeveelheid tandplak op de tanden en kiezen. Ook de samenstelling van de tandplak is belangrijk. Om dat te onderzoeken, kan bacteriologisch onderzoek van de tandplak worden uitgevoerd. Dat wordt vervolgens in een microbiologisch laboratorium onderzocht. Als het onderzoek aantoont dat er specifieke, schadelijke bacteriën in de tandplak zitten, kan dat een reden zijn om de behandeling met antibiotica te ondersteunen.

Een aantal ziektes en aandoeningen, zwangerschap, het gebruik van medicijnen en bepaalde leefgewoonten kunnen invloed hebben op het ontstaan en verloop van parodontitis. Ook kunnen deze zaken van invloed zijn op het resultaat van de behandeling of aanleiding geven tot het nemen van voorzorgsmaatregelen. Omgekeerd kan parodontitis een negatieve invloed hebben op de gezondheid. Het verkrijgen van informatie over uw algemene gezondheid vormt daarom een belangrijk onderdeel van het onderzoek.